stanowić całość

См. также в других словарях:

• stanowić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, stanowićwię, stanowićwi, stanowićnów, stanowićwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być czymś, tworzyć coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stanowić całość, część czegoś, podstawę czegoś.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• łączyć — ndk VIb, łączyćczę, łączyćczysz, łącz, łączyćczył, łączyćczony 1. «spajać, wiązać w całość» Kanał łączy morze z jeziorem. Łączyła ich przyjaźń. Łączyć przyjemne z pożytecznym. ◊ Nic nas z sobą nie łączy «jesteśmy dla siebie obcy, żadne sprawy,… …   Słownik języka polskiego

• być w jednym kawałku — {{/stl 13}}{{stl 7}} stanowić całość, nie być podzielonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć pole w jednym kawałku. Kupić schab w jednym kawałku. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oddzielać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, oddzielaćam, oddzielaća, oddzielaćają, oddzielaćany {{/stl 8}}– oddzielić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, oddzielaćlę, oddzielaćli, oddzielaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• trzymać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, trzymaćam, trzymaća, trzymaćają, trzymaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mając, ściskać coś w dłoni, ustach, dziobie itp., nie puszczać tego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trzymać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kupa — 1. pot. Trzymać się kupy a) «o ludziach i zwierzętach: trzymać się razem, stanowić solidarną gromadę»: Za mną! – wołali konwojenci, w których wstąpił duch władzy. – Uważać, żeby się nie pogubić! Trzymać się kupy! J. Wittlin, Sól. b) «o… …   Słownik frazeologiczny

• wiązać — ndk IX, wiążę, wiążesz, wiąż, wiązaćał, wiązaćany 1. «umocowywać (tkaninę, wstążkę itp.) tworząc węzeł, kokardę; łączyć końce (tkaniny, taśmy, sznura itp.), przeplatając je w węzeł, kokardę» Wiązać końce sznura. Wiązać zerwaną nić. Wiązać krawat …   Słownik języka polskiego

• kupa — ż IV, CMs. kupie; lm D. kup 1. «wiele rzeczy leżących, zgromadzonych, zwalonych razem; stos, sterta» Kupa chrustu, kamieni, śmieci. 2. pot. «duża liczba jakichś jednostek razem zgromadzonych, gromada ludzi, stado zwierząt; tłum, rzesza» Kupa… …   Słownik języka polskiego

• trzymać się — 1. pot. Coś się kupy nie trzyma; jedno drugiego się nie trzyma «coś się nie wiąże w jednolitą, sensowną, logiczną całość»: Całe to opowiadanie po prostu nie trzyma się kupy. Kultura P 11/1956. – Ja im wcale nie każę strzelać. – No to jak mają… …   Słownik frazeologiczny

• dylogia — ż I, DCMs. dylogiagii; lm D. dylogiagii (dylogiagij) lit. «powieść lub utwór sceniczny składający się z dwóch łączących się tematycznie części, z których każda może być wydana osobno i stanowić zamkniętą całość» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą …   Słownik języka polskiego